Driedaagse van Zandvoorde

 Een hele tijd geen nieuws. Geen nieuws, goed nieuws, hoewel dat niet echt het geval was. Na Vorden heb ik een week gesukkeld met een nek die niet deed wat hij moest doen (soepel bewegen), en toen dit min of meer beter was ging ik er op training eens bij liggen. Nek weer vast, en een paar schaafwonden en kneuzingen. Ik bleef wel trainen, maar kon niet alle trainingen doen zoals ik wou.

Om de trainingsachterstand wat in te halen met het oog op Hallum was de driedaagse van Zandvoorde dit weekend ideaal.

Op vrijdag werd er gestart met de 1500m. Ik kwam terecht in een heel sterke reeks, met een heleboel kleppers (Rhijnen, Tas, Boucher,...) We gingen van bij de start vol aan, ik trok ook een ronde op kop vol door, en dit leverde me een plaats in de halve finale op, doordat onze tijd snel genoeg was. In de halve finale eindigde ik negende, in de totaaluitslag 19e.

Later op de avond reden we nog een 10km. Hier kon ik heel vlot meerijden in het peloton, en ik reed de koers dan ook goed uit op een 17e plaats.

Op zaterdag werd gestart met een 8000m in lijn. Ik had me voorgenomen iets meer voorin te proberen koersen. Niet makkelijk voor iemand die niet echt gewend is om op een piste te rijden, maar toch lukte het vrij aardig. Ik kwam zelfs even in beeld :-) Uiteindelijk reed ik vlot naar een 18e plaats.

De 15 km puntenkoers kon gelukkig nog gereden worden. Rondom Zandvoorde hingen dreigende wolken, maar het bleef er droog, in tegenstelling tot in de rest van België. Ik kon in het begin een paar keer meerijden voorin, maar om echt punten te pakken ben ik niet snel genoeg in vergelijking met de echte pistemannen. Toen ik na een 50-tal ronden last kreeg van de heup besloot ik om de wedstrijd te verlaten. Dit leverde een 20e plaats op, aangezien al heel wat mannen voor mij de strijd staakten.

De belangrijkste koers voor mij in dit weekend is de wegkoers. De voorspellingen waren niet goed, maar ook nu weer bleef het droog. Er werd van bij de start hard gereden, maar ik kon me opnieuw goed voorin handhaven. Ik probeerde even weg te raken, maar de Franse nationale ploeg reed het gat dicht. Ik pakte nog wel een premie mee.

Iets voorbij halfkoers ging er een kopgroep weg met ploegmaat Wannnes Van Praet, mijn trainingsmaat Frank Fiers, en Erwin Mesu. Voor mij het sein om voorin te blijven en proberen om af te stoppen waar mogelijk. Dit lukte vrij goed, waardoor de kopgroep een voorsprong van meer dan een halve minuut bijeen reed. In de laatste rondes reden de Fransen, en de club van Zandvoorde het gat echter nog toe, en 500m voor de aankomst werden de vluchters ingelopen. Jammer voor de kopgroep. Ik werd uiteindelijk 13e in de sprint van het peloton, maar houd een heel goed gevoel over aan deze wedstrijd en het volledige weekend.

Foto's: Helena Van Wassenhove