Het is niet mijn winter

 Gisteren stond op het complex van Flevonice in Biddinghuizen een "natuurijswedstrijd" op het programma. Hier ligt midden in de polder een kunstijsbaan van 5 kilometer lang. Als je dit ziet begrijp je niet dat er in België nog geeneens een baan van 400m kan komen.

Ik had er naar uitgekeken om hier te starten. De wedstrijd van 65km over rondjes van 5km moest mij immers beter liggen dan het constant rondjes draaien op een 400-meterbaan.

Niets bleek echter minder waar, na 3 rondes was de wedstrijd voor mij al afgelopen. Ik werd er gewoon uitgereden. Is het omwille van het feit dat ik ziek geweest ben? Is het omwille van het feit dat ik het gevoel had op natte kasseien te skeeleren in plaats van echt te schaatsen? Is het omdat ik door de drukte reeds een hele tijd niet naar de massage kon en mijn rug volledig geblokkeerd zat? Is het..... Allemaal vragen die door mijn hoofd spoken, maar vooral de vraag: "Zou ik me niet beter gewoon op het skeeleren concentreren." Ik wacht nog even af en probeer komende zaterdag in Breda nog eens te starten, maar ik zal dit weekend conclusies moeten trekken.

1 ding staat vast. Ik skeeler graag, ik schaats graag, en zal de beiden blijven doen. Ik blijf echter vooral skeeleraar, en ik zal de komende dagen moeten uitmaken welke plaats ik dat schaatsen in de toekomst binnen mijn skeelercarrière wil gaan geven.