Marathon Cup Amsterdam

 Ondanks het feit dat ik nog maar 2 ijstrainingen achter de rug had, besloot ik om toch maar te starten in de eerste marathonwedstrijd van dit jaar in Amsterdam. Meer dan een goede training had ik niet in gedachten, maar je probeert er natuurlijk altijd het beste van te maken.

Omdat Ted nog maar net terug aan het trainen is, en Felix op het WK zit kwamen enkel Wannes en ik voor de ploeg aan de start. Gerrit, ploegleider van ons team, kwam speciaal naar Amsterdam om te kijken.

Tijdens het inrijden had ik een vrij goed gevoel en ook Wannes leek ontspannen zijn rondjes te rijden. In de wedstrijd ging het bij momenten vrij hard, maar kon ik toch vrij ontspannen meerijden in de groep. Op het ene rechte stuk stond er een heel sterke tegenwind, wat het samen met de regen en bijhorende ijskwaliteit zwaar maakte om op te schuiven. Toch probeerde ik steeds wat meer voorin te raken. Ook Wannes paste deze tactiek toe. Onderweg konden we nog even spreken, dus we reden allebei ontspannen.

Halfkoers ging bij mij echter om onverklaarbare reden het licht uit. Mijn linkerscheen begon pijn te doen, en mijn rug blokkeerde helemaal. Ik moest de groep laten rijden, en verliet na 60 rondjes de wedstrijd. Bizar eigenlijk, aangezien het tot ronde 50 echt wel goed en vlot ging. Ik zoek de oorzaak vooral in de weinige ijstrainingen, iets waar we de komende 3 weken verandering in gaan brengen.

Wannes reed knap zijn allereerste marathon uit, en eindigde op een 56e plek. Als hij de richtlijnen voor de afsprintprocedure had gehoord had er misschien nog wel meer ingezeten.

Volgende week staat de marathon van Heerenveen op het programma. Daar zullen Ted en ik aan de start staan. Wannes gaat dat weekend immers enkele dikke PR's opzoeken op de 500, 1500, 3000 en 5000m tijdens de Erfurtgames.