Ik heb zonet besloten om thuis te blijven van Eindhoven. Moeilijke beslissing want de wedstrijden in Eindhoven en Breda had ik toch wel aangestipt, omdat dit eigenlijk "thuiswedstrijden" zijn.

Sinds maandag sukkel ik al met problemen op mijn luchtwegen. Mijn neus zit dicht, ademhalen lukt moeilijk. Vandaag is het heel wat beter, maar ik voelde deze ochtend bij het losfietsen dat ik nog niet helemaal in vorm ben. Ik heb nog geen kracht en kan nog niet volledig goed ademhalen. Daarom is het beter alles goed te laten genezen zodat ik komende week (vakantie) stevig en goed kan trainen. Misschien laat ik ook volgende week Deventer schieten zodat ik deze week de hele week goed kan trainen. Daarover binnenkort meer op deze site.

De afgelopen weken was er heel wat te doen in het marathonschaatsen. De marathoncompetitie werd dit seizoen de DSB Bank Cup, genoemd naar de hoofdsponsor. Deze bank ging echter de afgelopen week failliet, en daar was heel wat om te doen. De competitie werd hernoemd naar Marathon Cup, en vanaf volgende week moet de reclame van DSB van alle kledij verdwenen zijn.

De competitie gaat gelukkig gewoon verder, dus stond ik gisteren in Amsterdam aan de start van mijn tweede marathon. Amsterdam is een buitenbaan, waar wind en weersomstandigheden (zoals regen gisteren) vrij spel hebben op het ijs. Het beloofd dus minder snel te worden als in Heerenveen, maar wel zwaarder. Betere omstandigheden voor mij dus.

Ik zat van bij het begin vrij goed in mijn ritme en voelde me weer wat zekerder op het ijs. Toen er halfkoers een ruime kopgroep wegreed en er een goede 10 ronden achtervolgd moest worden had ik het wel even lastig, maar ik maakte tijdens deze 10 ronden precies ook een "klik" waardoor ik opeens de bochten veel meer ontspannen doorkwam. Ook op het rechte stuk kon ik goed mijn slag rijden, en vond ik dat ik enkele keren een vrij behendige beweging kon maken om 1 van de vele valpartijen te ontwijken.

In het tweede deel van de wedstrijd vond ik dat ik vrij makkelijk mee kon rijden. In de finale hield ik me bewust wat op de achtergrond omdat ik voelde dat ik de wedstrijd kon uitrijden, en dit niet wou laten verknallen door een valpartij in de finale. In de laatste ronde kon ik nog een 5-tal man inhalen waardoor ik uiteindelijk 31e werd, van een 80-tal starters en een 50-tal finishers. Een resultaat waar ik echt wel blij mee mag zijn, na een wedstrijd gereden met een gemiddelde van 41,6 km/u en 52km/u maximum. (op een buitenbaan kan de Garmin zijn werk doen)

Volgende week zaterdag is er wedstrijd in Eindhoven. Start daar om 17u30. Allen daarheen! ;-)

Klik hier om de uitslag te bekijken.

 Ik was op voorhand gewaarschuwd. Debuteren bij de B's in Heerenveen is niet het makkelijkste. Het ijs in Thialf is heel snel, wat er meestal een lastige koers van maakt. Toch wou ik zeker starten, want een wedstrijd schaatsen in Thialf is toch wel een beetje een jongensdroom die uitkomt.

Ik had 4 ijstrainingen achter de rug en vertrok met de gedachte dat elke ronde die ik kon volgen, een overwinning op zich was. Het niveauverschil met vorig jaar zou immers groot zijn, en het ijsgevoel was er op training nog niet echt bij.

Ik kon echter het tempo vrij goed volgen. De eerste 40 ronden reed ik vrij "ontspannen" mee in de groep, enkel de bocht ging af en toe wat minder goed, maar dit beterde naarmate de wedstrijd vorderde. Vanaf de 40e ronde ging het tempo nog omhoog waardoor ik achterin verzeild raakte en een aantal keer een gaatje moest dichtrijden nadat iemand moest lossen. Na 65 ronden kreeg ik dat gaatje niet meer dicht en ik stapte uit koers, want ik had me de laatste 10 ronden helemaal kapot gereden.

De gemiddelde hartslag van 171 en de gemiddelde rondetijd van 32,4sec tonen dat het toch wel een zware wedstrijd was. Ik ben blij dat ik nu weet waar ik sta, en wel het gevoel heb dat ik in de loop van het seizoen zeker in staat moet zijn de wedstrijden goed uit te rijden. Ik heb een aantal dingen geleerd uit de eerste wedstrijd en ben nu vast van plan om hier aan te werken.

De exacte uitslag en rondetijden weet ik nog niet, door een probleempje met mijn transpondergegevens. Ik hoop deze in de komende week te weten te kunnen komen.

Het is hier al een poosje stil, maar dat wil niet zeggen dat ik heb stil gezeten.

Na een weekje ziek geweest te zijn, ben ik ondertussen al een tweetal weken terug aan het trainen. De eerste week heb ik vooral gefietst, maar vorige week heb ik al twee keer op het ijs gestaan. Het ging nog helemaal niet zoals het zou moeten, maar de tweede keer ging al beter als de eerste. Ik train nu op woensdag individueel, en op donderdag train ik met de selectie van de regio Zuid, met onder andere de broertjes Uithoven, Arnold Stam, Pieterjan Van Eck,... Een ideale omgeving om serieus te werken aan mijn schaatstechniek en -conditie.

Komende week dus nog twee keer op het ijs trainen, en dan kom ik komende zaterdag voor het eerst in actie in een landelijke schaatswedstrijd, en dat direct in de schaatstempel van Nederland: Thialf in Heerenveen.

Ik kijk er naar uit, maar weet helemaal niet wat ik moet verwachten. Meer nieuws alleszins komend weekend hier op de site.

Voor de mensen die graag eens een wedstrijd bekijken: op 31 oktober rijd ik in Eindhoven, op 12 december in Breda. Allebei "in de buurt" dus.

 De kogel is door de kerk. Komende winter zal ik gebruik maken van de promotie die ik vorig jaar verdiende door het winnen van de regiocompetitie. Dit betekent dat ik dit seizoen in eerste divisie mag gaan rijden, en op ijsbanen doorheen Nederland wedstrijden mag gaan rijden tegen een peloton van een 100-tal Nederlandse schaats(sub)toppers.

Ik ben hiervoor ook opgenomen in de selectie van het gewest Zuid, zodat ik op donderdagavond in Breda met de selectie mee mag trainen.

Deze winter zal ik dus elke donderdag, en regelmatig ook op woensdag op het ijs te vinden zijn in Breda, met als doel beter te gaan schaatsen en te groeien naar het niveau van de eerste divisie toe.

Ik heb ondertussen ook HIER mijn voorlopige kalender voor het schaatsseizoen gezet. Omdat het een vrij druk programma is, en skeeleren nog steeds het hoofddoel blijft zijn deze wedstrijden geen verplichtingen. Het kan goed zijn dat ik in een paar van de wedstrijden op mijn programma niet start, als ik voel dat het wat rustiger moet, of als ik dat weekend bijvoorbeeld eens een lange fietstraining wil doen omdat ze goed weer voorspellen.

Zowieso ga ik in oktober en november rustig opbouwen. In december zou ik dan een klein piekje willen inbouwen in mijn schaatsseizoen. Vooral de 'thuis'wedstrijd in Breda is een wedstrijd waar ik graag goed wil presteren.

Het skeelerseizoen 2009 zit er weer op. Het is voorbij gevlogen, mijn eerste jaar als "echte" A-rijder. Ik wist dat ik een goeie winter achter de rug had, toen het seizoen in april begon, maar er zijn toch altijd twijfels bij een stap in het onbekende. Het eerste jaar in een ploeg op het hoogste niveau begon vrij goed. Ik had me voorgenomen om tevreden te zijn met elke wedstrijd die ik kon uitrijden, en dat lukte de eerste wedstrijd van 80km meteen zonder problemen. De week nadien in Domburg kon ik zelfs wat mee de koers bepalen. Koerstactisch reed ik echter niet slim, en heb ik hier ook wel wat uit geleerd.

Ik bleef de wedstrijden goed uitrijden, telkens ongeveer halverwege in de uitslag eindigend. Ik had 1 slechte dag, op het Belgisch Kampioenschap marathon. Nu is het snelle technische parcours niet echt mijn ding, dus dat had er ook wel wat mee te maken.

Na het BK reed ik een heel goede wedstrijd in Utrecht, waar ik na een heel snelle wedstrijd waar ik ook wat werk deed en mee ging met groepjes 19e kon worden in de massasprint.

Ik nam me voor om wat vaker mee te proberen springen, ik zou wel zien waar ik eindigde. In Vorden, tijdens de Holland Inline Cup kon ik ook even weg rijden en werd ik pas een paar 100 meter voor de finish terug ingelopen (er was weliswaar al een kopgroep voor mij weg)

Tijdens de stage in St. Moritz die ik inlaste na Vorden kon ik goed opbouwen naar dé wedstrijd van het jaar: de Bartlehiemtocht in Hallum. Uitrijden was de doelstelling, en die haalde ik ook, op een 27e plaats. Er had echter meer in gezeten, had ik niet op een slecht moment te ver achterin gezeten. Fouten om uit te leren...

In de laatste wedstrijden van het seizoen reed ik nog verrassend goed, ook al kampte ik met een opspelende achillespeesblessure. Ik werd 12e in Sneek, na mijn beste wedstrijd van het hele seizoen. Ook de allerlaatste wedstrijd van het seizoen, in Rijssen, reed ik goed, en werd ik 16e.

Achteraf bekeken heb ik mijn doelstellingen voor het seizoen 2009 ruim gehaald. Mede dankzij de steun van de ploeg, Powerslide - De Veste kon ik gedurende de wedstrijden groeien, en meer en meer mijn plaats vinden in het peloton. Hopelijk kunnen we volgend jaar met dezelfde ploeg verder. Maar nu eerst, schaatsen, .....

 Vandaag werden we verwacht in Rijssen, voor de finale van de World On Wheels-competitie. Ik vind dit één van de mooiste parcourssen van het hele jaar, en een heel goed georganiseerde wedstrijd. Ik had er dus wel zin in, om er nog een laatste keer voor te gaan. Door een opspelende achillespeesblessure waar ik sinds Hallum mee kamp had ik niet erg veel meer geskeelerd afgelopen week, en ik had me tot vrijdag wat slapjes gevoeld, maar het losfietsen vrijdag ging heel goed, dus we zouden wel zien.

Het al mooie parcours in Rijssen was vooor de helft voorzien van nieuw asfalt. Het beloofde dus een snelle wedstrijd te worden. De eerste rondjes hield ik me in de buik van het peloton verscholen. Op een snel parcours moet ik altijd eerst wat op gang komen, en dat was ook vandaag zo.

Na een 15-tal kilometer besloot ik toch te reageren op een uitval van Jouke Hoogeveen, en deed teken aan Stijn (Van Hove) om mee te gaan. Samen met Bart De Vries konden we een aantal rondjes voorop blijven. Het peloton hield ons echter onder schot en we werden terug ingelopen.

Verder in de wedstrijd regende het ontsnappingspogingen, onder andere van een heel sterke Arjan Smit (die ook de einsprint won) Ook hier probeerde ik nog een aantal keer mee te springen, maar het peloton werd samen gehouden.

In de voorlaatste ronde positioneerde ik me tussen plaats 5 en 10 en door het strakke tempo dat door de Nefitploeg werd opgelegd kon ik deze plaats vasthouden. Toen het met nog een 800meter te gaan even stil viel raakte ik ingesloten en verloor nog een heleboel plaatsen. In de eindsprint kon ik uiteindelijk 16e worden, na alweer een wedstrijd waar ik tevreden mee kan zijn.

Nu ga ik een tweetal weken rusten, om dan weer de voorbereiding op het schaatsseizoen aan te vangen. De komende week kan u hier een nabeschouwing van mijn eerste seizoen als "echte" A-rijder lezen, alsook de kalender van mijn schaatsseizoen.

Gisteren stond de voorlaatste wedstrijd van het seizoen op het programma. In Twello moesten we zoals gewoonlijk 42km rijden. Ik had er zin in, na de eerste werkweek van een nieuw schooljaar. De zin werd snel minder als we aankwamen in Twello. Het regende, en de wegen lagen kletsnat. Bovendien wisten enkele B-rijders ons te vertellen dat het zelfs met speciale regenwielen spekglad was.

Ik kan wel in de regen rijden, maar als het echt glad is dan kan ik dit niet goed. Ik moet het hebben van mijn krachtige afzet, en bij regen kan dat niet.

Van bij het begin werd er hard gereden en er moesten steeds meer renners lossen. We moesten een aantal keer een gat dichtrijden. Ik had 5 ronden nodig om, samen met trainingsmaat Frank Fiers, een gaatje van 10 meter dicht te rijden. Na het dichten van het gat gleed ik in 2 opeenvolgende bochten bijna onderuit, waardoor ik weer moest lossen, en het gaatje niet dicht kreeg.

Ik liet me dubbelen door het peloton en kon aanpikken en bijblijven tot 5 rondjes voor het einde. Toen moest ik terug lossen doordat ik opnieuw in de bocht teveel glibberde en de aansluiting verloor. Ik reed de wedstrijd wel nog uit en werd uiteindelijk 21e.

Hopelijk blijft het volgende week voor de laatste wedstrijd in Rijssen droog. Dan kunnen we nog 1 keer knallen, op een parcours waar ik wel graag rijd.

(Foto's van Sneek ook online: zie artikel hieronder)

 Op vrijdagavond waren Helena en ik al vertrokken richting Friesland. We waren uitgenodigd op het huwelijksfeest van Jort Van Zutphen en Anja, en daar wilden we natuurlijk bij zijn. De wedstrijd in Sneek was veranderd van klassementswedstrijd naar Open wedstrijd, en ik had me voorgenomen vooral te genieten van het feest. Voor de wedstrijd op zaterdag zou ik dan wel zien hoe ik het er vanaf bracht. Het feest was super, het was 3u30 toen we ons bed zagen, en het opstaan op zaterdag deed wel wat pijn. Het lekkere en gezellige ontbijt zorgde ervoor dat we de dag konden inzetten zoals de vorige geëindigd was: relaxed (maar moe)

In Sneek regende het, en het waaide ook hard. Gelukkig werd het droger naar ons startuur toe. Na het ererondje van Jort (met blikjes!!) was de baan al zo goed als droog. Op het snelle rondje werd er direct in gevlogen. Na de eerste schermutselingen viel het even stil en besloot ik mijn kans te wagen. Ik viel aan en kreeg direct enkele toppers mee (Ferre Spruyt, Arjan Smit, Ted Ooijevaar,...) We reden goed door en reden verder van het peloton weg. Na een 5tal km  met deze kopgroep was er een premiesprint. Aangezien ik net van kop kwam besloot ik mee te sprinten. Ik werd derde, maar in de wirwar van renners die moesten lossen en een achtervolgend groepje dat kwam aansluiten moest ik het groepje laten gaan toen Arjan Smit op kop ging sleuren.

Ik liet me uitzakken in het peloton, en moest toch even recupereren van de inspanning. De kopgroep die ik moest laten gaan bleek uiteindelijk de beslissende te zijn.

In het peloton werd er heel onregelmatig gereden, en ik recupereerde goed, dus ik besloot met nog een goeie 10km te gaan mijn kans te gaan en ik viel opnieuw aan. Ik reed alleen weg van het peloton en kon mijn voorsprong uitbouwen. Met nog 5km te gaan kwamen Pim Schipper en Maarten Swings aansluiten. In de voorlaatste ronde trok ik vol door en kon ik Sjaak Schipper losrijden. Swings bleef echter in mijn wiel en kon me moeiteloos kloppen in de eindsprint met ons twee (ook te verwachten, als Europees kampioen ploegkoers)

Ik werd dus uiteindelijk 12e, wat een super resultaat is, en waar ik enorm mee tevreden ben, gezien de manier waarop ik deze plaats behaalde.

Misschien moet ik vaker eens naar een feestje gaan voor de wedstrijd. :-)

Klik hier voor de uitslagen.

    Foto's met dank aan Tims Imaging

 De 100km van Hallum is ieder jaar zo'n beetje een doel. Niet enkel omdat ik samen train met Frank Fiers, winnaar in 2005, maar ook omdat langere wedstrijden me wel liggen. En 100km, dat is best lang voor een skeelerwedstrijd. Mijn doel voor dit jaar was gewoon uitrijden, de rest zien we wel.

Ik had goed getraind, een aantal keer 100, tot zelfs 110km geskeelerd op training. De afstand kon ik aan, en dat de conditie in orde was wist ik toen ik twee dagen voor de wedstrijd in Eeklo een PR op de 200m reed: 16.07.

Mijn ma had een huisje gereserveerd in Ees, bij Emmen, zodat we er een weekendje van konden maken. Zo kon ik iets meer ontspannen naar de wedstrijd rijden ook. We waren in tegenstelling tot vorig jaar dus ruim op tijd ter plaatse.

De start van de wedstrijd verliep heel chaotisch, doordat na de eerste plaatselijke ronde er nog een groot aantal volgwagens geparkeerd stonden in de finishstraat, en de jury vergat dat je op skeelers niet in 1,2,3 kan remmen. De actie van de jury om dan weer met de auto voor het peloton uit te komen was levensgevaarlijk.

Maar goed, de koers was begonnen. Al meteen gingen Roy Boeve en Willem Hut alleen weg. Zelfmoord, met de wind die er was, maar ze bleven sterk voorop en er werd een paar keer serieus hard doorgegeven om het gat dicht te krijgen. Ik voelde dat ik goed zat, en de eerste ronde van een goeie 30km kwam ik zonder problemen door, ook al ging het soms hard en was het zwaar met de wind die er stond.

In de tweede ronde werden Hut en Boeve opnieuw gegrepen en waren er de hele tijd uitvalspogingen. Ik begon al wat last te krijgen, onder andere van het steentje in mijn schoen, maar ook eten en drinken ging niet zo vlot als ik zou gewild hebben. Er moesten heel wat renners lossen, maar ik kon blijven volgen, en moest af een toe een gaatje overbruggen om bij de groep te blijven.

Na het ingaan van de laatste ronde werd er in de meewind enorm hard gereden, waardoor een aantal rijders beslisten om er de brui aan te geven. Dit zorgde jammergenoeg voor gaten in de groep. Ik probeerde het gat met de eerste groep nog dicht te rijden, maar bleef een aantal kilometer op 5-10 meter hangen. Ik kreeg het gewoon niet dicht en blies me uiteindelijk volledig op in de achtervolging. Ik moest zelfs het tweede achtervolgende groepje dat zich ondertussen in mijn wiel gevormd had laten gaan. Later hoorde ik dat ook dit groepje het gat niet meer dicht kreeg.

Er zat dus niks op dan alleen verder te rijden. Ik overbrugde de resterende 20km tot op het plaatselijk parcours voornamelijk alleen, want een andere geloste bleef voornamelijk in mijn wiel zitten. Op het plaatselijk parcours moesten we dan nog enkele rondjes rijden, en uiteindelijk werd ik 27e. Het doel, Hallum uitrijden, was geslaagd, maar het gevoel dat er wel meer in zat blijft ook wel wat hangen. Ik weet nu alleszins dat ik ook volgend jaar weer naar deze wedstrijd toe kan leven.

Nog bedankt aan mijn mama en Helena voor het leuke weekendje, Frank voor de vele trainingen naar Hallum toe, en de hele ISCE-crew voor de lekkere spaghetti achteraf in Burdaard. Het was gezellig.